Amaç: Fiziksel tıp ve rehabilitasyon (FTR) hekimleri somatik semptomlarla sıklıkla karşılaşırlar ve somatik semptomlara ilişkin tutumları ve uygulamaları çeşitli değişkenlerden etkilenebilir. Bu çalışma, Türkiye’de aktif olarak çalışan FTR hekimlerinin uygulamalarını ve tutumlarını bir anket yoluyla incelemeyi amaçlamıştır. Gereç ve Yöntemler: FTR hekimlerine web tabanlı, kesitsel ve gözlemsel bir anket uygulandı. Bulgular: Çalışmaya 188 hekim (116 kadın (%61,70) ve 72 erkek (%38,30); 28 asistan (%14,90) ve 160 uzman (%85,10)) dâhil edildi. Kas-iskelet sistemi semptomları tüm FTR hekimleri için en yaygın somatik semptom başvurusu nedeniyken (n=188), nörolojik (n=119) ve genel (n=69) semptomlar ise ikinci en sık başvuru nedeniydi. En sık görülen organik olmayan/ fiziksel somatik semptom başvurusu 82 FTR hekimi için genel semptom (%43,60) ve 64 FTR hekimi için kas-iskelet semptomu (%34,00) idi. En sık görülen organik olmayan/fiziksel kas-iskelet semptom nedeni 96 FTR hekimi için ağrı (%51,10) ve 80 FTR hekimi için miyalji (%42,60) idi. Uyuşma/karıncalanma tüm FTR hekimleri için en sık görülen organik olmayan/fiziksel nörolojik semptom nedeniydi (n=188). 126 FTR hekimi (%67,00) organik olmayan/fiziksel somatik semptomlar için semptomatik tedaviye başlarken, 48 FTR hekimi (%25,50) psikiyatriye yönlendiriyordu. Tüm antidepresanlar arasında, 170 FTR hekimi (%90,40) tarafından organik olmayan/fiziksel somatik semptomlar için en sık tercih edilen antidepresan duloksetindi. Yetmiş dört FTR hekimi (%39,40) antidepresanların bağımlılığa neden olduğunu düşünüyordu. Sonuç: Bu çalışma, FTR hekimlerinin çeşitli değişkenlere ilişkin deneyimlerinin ve geçmişlerinin somatik semptomlara yaklaşımlarını etkilediğini göstermektedir. Psikiyatrik eğitimlerle (hizmet içi, rotasyon vb.) organik olmayan/fiziksel somatik semptomlar gösteren hastalara yönelik tutumlarının iyileştirileceği düşünülmektedir.

Objective: Physical medicine and rehabilitation (PMR) physicians frequently encounter somatic symptoms, and their attitudes and practices regarding somatic symptoms may be affected by various variables. This study aimed to examine the practices and attitudes of PMR physicians actively practicing in Türkiye through a survey. Material and Methods: A web-based, cross-section, and observational survey was administered to PMR physicians. Results: One hundred and eighty-eight physicians [116 females (61.70%) and 72 males (38.30%); 28 residents (14.90%) and 160 specialists (85.10%)) were included in the study. Musculoskeletal symptoms were the most common somatic symptom referral for all PMR physicians (n=188), while neurological (n=119) and general (n=69) symptoms were the second most common reason for referral. The most common non-organic/physical somatic symptom referral was general symptom for 82 PMR physicians (43.60%) and musculoskeletal symptom for 64 PMR physicians (34.00%). The most common non-organic/physical musculoskeletal symptom reason was pain for 96 PMR physicians (51.10%) and myalgia for 80 PMR physicians (42.60%). Numbness/tingling was the most common non-organic/ physical neurological symptom reason for all PMR physicians (n=188). One hundred twenty-six PMR physicians (67.00%) started symptomatic treatment for non-organic/physical somatic symptoms, while 48 PMR physicians (25.50%) referred to psychiatry. Among all antidepressants, duloxetine was the most frequently preferred one by 170 PMR physicians (90.40%) for non-organic/ physical somatic symptoms. Seventy-four PMR physicians (39.40%) thought that antidepressants caused dependency. Conclusion: This study demonstrates that PMR physicians’ experiences and histories on various variables affect their approach to somatic symptoms. It is thought that their attitudes toward patients presenting with non-organic/physical somatic symptoms will be improved with psychiatric training (in-service, rotation, etc).