Amaç: Bu çalışma, <18 seans ve ≥18 seanslık egzersiz temelli kardiyak rehabilitasyonu (KR) tamamlamış koroner arter hastaları (KAH) arasında kardiyopulmoner egzersiz testi (KPET) parametrelerindeki değişiklikleri karşılaştırmayı amaçladı. Gereç ve Yöntemler: KAH hastalığına sahip 54 kişi üzerinde retrospektif bir analiz yapılmıştır. Katılımcılar 2 gruba ayrıldı: Grup 1 (<18 seans, n=27) ve Grup 2 (≥18 seans, n=27). KR öncesi ve sonrası uygulanmış KPET sonuçları analiz edildi. Bulgular: Gruplar arasında başlangıç özelliklerinde anlamlı bir fark bulunmadı. Her iki grup da zirve oksijen tüketimi (VO2), zirve solunum değişim oranı, anaerobik eşikteki VO2 ve 1 dk’lık kalp hızı toparlanması arttı. Oksijen tüketim verimlilik eğimi [oxygen uptake efficiency slope (OUES)] artışı (p<0.001) ve karbondioksit solunum eşleniği (VE/VCO2) eğimindeki azalma (p=0.003) yalnızca Grup 2’de istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Gruplar arası karşılaştırmalar, Grup 2’nin OUES’de daha büyük bir artış (p=0.008) ve VE/VCO2 eğiminde daha fazla azalma (p=0.027) gösterdiğini ortaya koydu. Seans sayısı ile OUES artışı arasında pozitif (rho=0.286; p=0.038), VE/VCO2 eğimindeki azalma ile ise negatif bir ilişki bulundu (rho=-0.317; p=0.021). Sonuç: Daha uzun süreli KR programları OUES ve VE/VCO2 eğimi ile gösterilen ventilasyon verimliliğinde kısa programlara kıyasla daha belirgin iyileşmeler sağlamaktadır. Bu bulgular, KAH’ta aerobik kapasite ve ventilatör yanıtın optimize edilmesinde seans sayısının önemini vurgulamaktadır.

Objective: This study aimed to compare changes in cardiopulmonary exercise test (CPET) parameters between coronary artery disease (CAD) patients who completed <18 sessions and those who completed ≥18 sessions of exercise-based cardiac rehabilitation (CR). Material and Methods: A retrospective analysis was conducted on 54 CAD patients. Participants were divided into 2 groups: Group 1 (<18 sessions, n=27) and Group 2 (≥18 sessions, n=27). Records of CPET assessments performed before and after CR were analyzed. Results: No significant differences were observed between the groups in baseline characteristics. Both groups showed improvements in peak oxygen uptake (VO2), peak respiratory exchange ratio, VO2 at anaerobic threshold, and 1-min heart rate recovery. Significant increase in the oxygen uptake efficiency slope (OUES) (p<0.001) and reduction in ventilatory equivalent for carbon dioxide (VE/VCO2) slope (p=0.003) were found only in Group 2. Between-group comparisons revealed that Group 2 showed greater improvements in OUES (p=0.008) and VE/VCO2 slope (p=0.027). A positive correlation was found between the number of sessions and the increase in OUES (rho=0.286; p=0.038), while a negative correlation was found with the decrease in VE/VCO2 slope (rho=-0.317; p=0.021). Conclusion: Longer CR programs lead to greater improvements in ventilatory efficiency, as indicated by OUES and VE/VCO2 slope, compared with shorter programs. These findings highlight the importance of the number of sessions in optimizing the aerobic capacity and ventilatory response in CAD patients.