Amaç: Serebral palsi (SP) tanısı ile polikliniğimize başvuran hastalarda spastisite tedavisinde botulinum toksini (BoNT) kullanımını araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Spastik SP tanılı yaş aralığı 2-16 yıl olan 106 hasta retrospektif olarak incelendi. Hastaların yaş, cinsiyet, spastisite tedavisi, fizyoterapi uygulaması, ortez kullanımı, BoNT uygulaması, oral antispastik ajan kullanımı kaydedildi. Spastisiteye yönelik geçirilmiş ortopedik ve nöroşirürjik operasyonlar sorgulandı. Hastaların kaba motor fonksiyonlarındaki bozukluğun ciddiyetini sınıflandırmak için Kaba Motor Fonksiyon Sınıflandırma Sistemi kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya alınan 105 hastanın ortalama yaşı 91,69±47,87 ay idi. Problemin fark edilme yaşı ortalama 10,61±15,01 ay idi. Hastalarımızın %41 (n=43)’i kız, %59 (n=62)’u erkekti. Hastalarımızın %53,3 (n=56)’üne BoNT uygulanmıştı. BoNT uygulama yaşı ortalama 69,07±42,10 ay olarak bulundu. Fizyoterapi uygulaması Grup 1’de %89,2 (n=50) iken Grup 2’de %73,4 (n=36) oranında idi. Grup 1’de hastaların %21’4 (n=12)’ü, Grup 2’de ise %12,2 (n=6)’si oral antispastik ilaç kullanıyordu. İntratekal baklofen pompası uygulanan 1 hasta Grup 1’de yer alıyordu. Cerrahi öyküsü Grup 1’de %23,2 (n=13), Grup 2’de %16,3 (n=8) idi. Gruplar arasında fizyoterapi uygulaması, oral antispastik ilaç kullanımı ve cerrahi öykü açısından anlamlı fark yoktu (p>0,05). Sonuç: BoNT uygulamaları SP’de spastisite tedavisinin önemli bir parçasıdır. Spastisite tedavisinde konservatif tedavi ve cerrahi tedavi seçenekleriyle birlikte kombine olarak kullanılması SP’li hastaların gerek mobilizasyonu gerekse pozisyonlanması ve hijyeni açısından olumlu katkılar sağlayacaktır.

Objective: To investigate the use of botulinum toxin (BoNT) in the treatment of spasticity in patients with cerebral palsy (CP). Material and Methods: A total of 106 patients with spastic CP between the ages of 2-16 were retrospectively evaluated. Age, gender, pasticity treatment of the patients, physiotherapy, orthotic use, BoNT administration, oral antispastic agent use, intrathecal baclofen pump usage were recorded. Previous orthopedic and neurosurgical operations for spasticity were asked. The Gross Motor Function Classification System was used to classify the severity of impaired motor function. Results: The mean age of the 105 patients included in the study was 91.69±47.87 months. The mean age at which the problem was recognized was 10.61±15.01 months. 41% (n=43) of the patients were female and 59% (n=62) were male. BoNT was applied to 53.3% (n=56) of our patients. The mean age of BoNT application was 69.07±42.10 months. Physiotherapy was 89.2% (n=50) in Group 1 and 73.4% (n=36) in Group 2. In group 1, 21.4% of the patients and in group 2, 12.2% (n=6) were using oral antispastic drugs. Surgical history was 23.2% (n=13) in Group 1 and 16.3% (n=8) in Group 2. There was no significant difference between the groups in terms of physiotherapy, oral antispastic drug use and surgical history (p>0.05). Conclusion: In conclusion, BoNT applications are an important part of spasticity treatment in CP. The combination of conservative and surgical treatment options in the treatment of spasticity will provide positive contributions in terms of mobilization, positioning and hygiene of patients with CP.