Amaç: Çalışmamızda, kronik nonspesifik bel ağrılı hastalarda dekstroz proloterapinin ağrı, günlük yaşam aktiviteleri ve fonksiyonel durum üzerindeki etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Çalışmamıza kronik bel ağrısı olan, geleneksel konservatif tedavi yöntemlerine yanıt vermeyen 20 hasta dâhil edildi. Lomber faset eklemlere, lomber ve sakroiliyak ligamanlara 0, 3 ve 6. haftalarda dekstroz proloterapi enjeksiyonu uygulandı. Tedavi öncesi, tedavi sonrası 1, 3, 6. ay takiplerde istirahat ve aktivite ağrı şiddeti, günlük yaşam aktiviteleri ve hasta global değerlendirme skorları sayısal derecelendirme ölçeği ile fonksiyonel durum İstanbul Bel Ağrısı Disabilite İndeksi (İBADİ) ile değerlendirildi. Bulgular: Dekstroz proloterapi uygulanan hastalarda tedavi öncesine göre tedavi sonrası 1, 3 ve 6. ayda istirahat ve aktivite ağrı şiddeti, günlük yaşam aktiviteleri, global hasta değerlendirme ölçeği ve İBADİ skorlarında anlamlı iyileşme saptandı (p˂0,001). Tedavi sonrası 1. ayda 3. aya göre değerlendirme ölçütlerinde anlamlı farklılık olmamakla beraber (p˃0,05), tedavi sonrası 6. ayda 1. aya göre aktivite ağrısı, global hasta değerlendirme skorları, günlük yaşam aktiviteleri ve İBADİ skorları anlamlı olarak düşük bulundu (p˂0,05). Sonuç: Kronik nonspesifik bel ağrısı tedavisinde dekstroz proloterapinin, ağrı, fonksiyonel durum ve günlük yaşam aktivitelerinin iyileştirilmesinde etkili olduğu ve 6 aylık takip süresince etkisinin devam ettiği saptandı. Dekstroz proloterapi, kronik nonspesifik bel ağrılı, konservatif tedaviye dirençli olan hastalarda etkin, güvenli ve ekonomik bir tedavi seçeneği olarak önerilebilir.

Objective: The aim of this study is to evaluate the effects of dextrose prolotherapy on pain, activities of daily living and disability in patients with chronic non-specific low back pain. Material and Methods: Twenty patients with chronic non-specific low back pain refractory to conservative therapy were included in this study. The dextrose prolotherapy injections were administered to lumbar facet joints, lumbar and sacroiliac ligaments, respectively, at 0, 3, and 6 weeks. Level of activity and rest pain, activities of daily living and patient global assessment measured using a numeric rating scale, and the disabiliy level measured using the İstanbul Low Back Pain Disability Index (ILBPDI) were recorded at the baseline, and at 1, 3 and 6 months. Results: The rest pain, activity pain, activities of daily living, patient global assessment scale and ILBPDI scores were significantly improved at 1, 3 and 6 months compared to the pre-treatment values (p˂0.001). There was no significant difference with regard to all outcome measures in the third month scores when compared to the first month (p˃0.05). However, the activity pain, activities of daily living, patient global assessment scale and ILBPDI scores were significantly decreased at 6-month follow up when compared to 1-month follow up (p<0,05). Conclusion: Dextrose prolotherapy appears to be an effective method for relieving pain and in improving functions and activities of daily living for treating chronic non-specific low back pain over the six months period. Dextrose prolotherapy can be recommended as an effective, safe and economical treatment option for patients with chronic non-specific low back pain refractory to conservative therapy.