Amaç: Koronavirüs hastalığı-2019 [coronavirus disease-2019 (COVID-19] salgını nedeniyle neredeyse her işletmenin çalışma biçiminde büyük değişiklikler oldu. Bu çalışma, COVID-19’a bağlı değişen çalışma koşulları (evden çalışma) ile bel ağrısı üzerindeki kinezyofobi, disabilite, fiziksel aktivite ve iş tatmini ilişkisini incelemektedir. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya, evden çalışan 101 beyaz yakalı katılımcı dâhil edildi ve demografik özellikleri, bel ağrısı varlığı ve diğer kas-iskelet bozuklukları sorgulandı. Bel ağrısı ve diğer kas-iskelet sistemi ağrıları için Sayısal Derecelendirme Ölçeği (SDÖ), disabilite düzeyinin belirlenmesi için Oswestry Disabilite İndeksi (ODİ), kinezyofobi varlığı için Tampa Kinezyofobi Ölçeği (TKÖ), fiziksel aktivite düzeyi için Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi (UFAA) ve iş tatmini için İşe Tutulma Ölçeği-6 (UWES-6) çevrim içi bir anket aracılığıyla uygulanmıştır. Bulgular: Katılımcıların %56,4’ünde bel ağrısı vardı. Bel ağrısı sonrası en sık görülen kas-iskelet sistemi hastalığı boyun ağrısı ve/veya sırt ağrısıydı (%39,6). ODİ (p<0,001), TKÖ (p<0,001) ve kinezyofobi varlığı (p=0,016) bel ağrısı olanlarda daha yüksekti. Bel ağrısına bağlı SDÖ, ODİ ve TKÖ ile pozitif korelasyon gösteriyordu (r=0,489; p=<0,001, r=0,409; p=<0,001) ve diğer kas-iskelet sistemi ağrısına bağlı SDÖ, ODİ ile pozitif korelasyona sahipti (r=0,228; p=0,023). UWES-6 ve UFAA ile bel ağrısı arasında bir ilişki bulunamadı. Sonuç: COVID- 19 pandemisine bağlı evden çalışan bel ağrılı beyaz yakalı çalışanlar daha yüksek kinezyofobi ve engellilik yaşamaktadır. Disabilite, bel ağrısı düzeyi ve diğer kas-iskelet sistemi hastalıklarına bağlı ağrı düzeyi ile artmaktadır. Bel ağrısı varlığı ile iş tatmini ve fiziksel aktivite düzeyi arasında ilişki bulunamamıştır.

Objective: Due to the coronavirus disease-2019 (COVID-19) pandemic, there have been major changes in the way almost every business works. This study examines the relationship between the changing working conditions [working from home (WFH)] related to COVID-19 on low back pain (LBP) and the associated kinesiophobia, disability, physical activity, and job satisfaction. Material and Methods: One-hundred-one white-collar workers who WFH were included in the study, and demographic characteristics, presence of LBP, and other musculoskeletal disorders were questioned. Numerical Rating Scale for low-back pain and other musculoskeletal pain, Oswestry Disability Index (ODI) for determination of disability level, Tampa Scale of Kinesiophobia (TSK) for the presence of kinesiophobia, International Physical Activity Questionnaire (IPAQ)for physical activity level, and Utrecht Work Engagement Scale-6 (UWES-6) questionnaire for job satisfaction were applied via an online survey. Results: 56.4% of the participants had LBP. The most common musculoskeletal disease after LBP was neck pain and/or dorsalgia (39.6%). The ODI (p<0.001), TSK (p <0.001) and the presence of kinesiophobia (p=0.016) was higher in participants with LBP. LBP was positively correlated with the ODI and TSK (r=0.489; p=<0.001, r=0.409; p=<0.001), and the other musculoskeletal pain has a positive correlation with the ODI (r=0.228; p=0.023). No relationship was found between UWES-6 and IPAQ with LBP. Conclusion: After the COVID- 19 pandemic, white-collar workers with WFH and LBP experience higher kinesiophobia and disability. Disability is increasing with LBP level and other musculoskeletal disease pain level. There was no relationship between the presence of LBP with job satisfaction and physical activity level.